به گزارش clobfit اقتصادی؛ شواهد موجود نشان دهنده ی وضعیت اسفناک تولیدات صادراتی ماست. به طوری که رقابت پذیری آن ها به دلیل ارزش شان نیست بلکه به خاطر انرژی ارزانی است که در اختیار صنایع قرار می دهیم.
در شرایط فعلی به اعطای انرژی ارزان به صنایع مختلف مانند پتروشیمی ها و فولادی ها مبادرت می کنیم اما در نهایت محصولات با ارزش افزوده ی بالا تولید و صادر نمی کنیم. واقعیت این است که حیات این صنایع به انرژی ارزان وابسته است و اگر انرژی با قیمت واقعی به آن ها داده شود، نمی توانند به فعالیت شان ادامه دهند.
این واقعیات نشان می دهد که ما در تله ی انرژی مجازی گیر افتاده ایم. به طوری که در برخی موارد کالاهای تولیدی ارزشی کم تر از ماده ی اولیه دارند و سودآوری برای کشور ندارند. این واقعیات، ضرورت یک تغییر بزرگ در روال کاری صنایع را در کشورمان مشخص می کند. باید سیاست گذاری های دولتی به سمتی برود که صنایع را به تولید محصولات با ارزش افزوده ی بالا سوق دهد. در غیر این صورت به صادرات انرژی مجازی می پردازیم و عایدی چندانی نخواهیم داشت.
اعتبار مالیاتی راهکاری مهم برای حل مشکلی است که در بالا به آن اشاره کردیم. این روش قرار است در کشورمان به کار گرفته شود و صنایع را به سمت توسعه ی زنجیره ی ارزش محصولاتشان هدایت کند. به این صورت که هزینه های شرکت ها در حوزه ی تحقیق و توسعه به عنوان اعتبار مالیاتی در نظر گرفته می شود. هدفمندی اعطای یارانه ها به صنایع و ورود فناوری به آن ها نیز از دیگر راهکارهایی است که مطرح می شود. در خصوص این مسائل نظرات حمیدرضا صالحی، عضو کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی را در ادامه می خوانید.
صالحی با اشاره به این موضوع که استراتژی اصلی ما باید توسعه ی صادرات باشد، تصریح کرد: ما باید نهایت تلاش خود را به کار بگیریم که حتی الامکان بر روی مواد اولیه ی موجود ارزش افزوده ایجاد و محصولات نهایی را صادر کنیم. این یک اصل است و کسی در آن شک ندارد. حالا سوال اینجاست که چرا علی رغم تلاش هایی که انجام می دهیم، محصولات صادراتی ما ارزش افزوده ی بالایی ندارند. متاسفانه شواهد نشان می دهد که الان ارزش محصولات وارداتی ما نسبت به ارزش محصولات صادراتی مان بسیار بیشتر است. این بدان معنا نیست که ما کلاً جلوی صادراتمان را بگیریم و همین حجم صادراتی که انجام می دهیم را کنار بگذاریم. ما نیاز به صادرات محصولات فعلی داریم و نباید بازارها را از دست بدهیم. اما نیاز است سیاست گذاری هایی برای بهبود اوضاع داشته باشیم.
وی در ادامه گفت: شواهد موجود و آمار صادراتی کشور نشان می دهد که تا الان اشتباهاتی داشته ایم و باید آن ها را رفع کنیم. ما در زمینه ی ایجاد زیرساخت های تولید به درستی عمل نکرده ایم و حالا باید به فکر چاره باشیم. باید سیاست هایی به اجرا بگذاریم که سرمایه گذاری در کشور شکل بگیرد و زیرساخت های لازم برای تولید محصولات با ارزش افزوده ی بالا به وجود بیاید. کشورهایی مانند ما و قطر که دارنده ی منابع عظیم نفت و گاز هستیم، در این زمینه مزیت داریم و باید انرژی را با قیمت پایین تری نسبت به دیگران در اختیار تولیدکنندگان بگذاریم. می توانیم از یارانه ی انرژی به عنوان یک ابزار در راستای سوق دادن صنایع به سمت توسعه ی زنجیره ی ارزش محصولاتشان استفاده کنیم. این اقدام نیاز به بررسی های دقیق و اعمال یک برنامه ی جامع دارد.
به طور مثال، یکی از راهکارهایی که می توانیم به کار ببندیم این است که به جای اینکه از خام فروش ها مالیات بگیریم و آن را دولت در جاهای مختلف هزینه کند، می توانیم از خام فروش ها عوارض بگیریم و این مبالغ را فقط برای توسعه ی زنجیره ی ارزش صنایع و ایجاد زیرساخت های تولید به کار بیندازیم. ما باید به انحای مختلف موتور سرمایه گذاری را در صنایع روشن کنیم. باید به صنایع مشوق، امنیت و ثبات اقتصادی بدهیم تا به سمت توسعه ی زنجیره ی ارزش حرکت کنند.
به گفته ی این عضو کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی، تحقیق و توسعه پایه ی تمامی صنایع است و ورود فناوری به صنایع از جمله راهکارهای موجود برای رهایی از تله ی صادرات انرژی مجازی است. به شرکت هایی که به تحقیق و توسعه می پردازند و به فناوری ای دست پیدا می کنند، باید مشوق مالیاتی جهت دار برای تحقیق و توسعه تخصیص دهیم. سیاست اعتبار مالیاتی در این جهت کمک بسیاری خواهد کرد به این شکل که هزینه های تولید در حوزه ی تحقیق و توسعه به عنوان اعتبار مالیاتی برای شرکت ها در نظر گرفته شود.
وی در پایان گفت: ما نمونه های موفقی مانند صادرات کاتالیست به روسیه، ساخت توربین های صنعتی و موارد دیگری را داریم که با اتکا به توان داخلی و دانش بنیانی کشور به آن ها دست یافته ایم. اگر این تولیدات حالت رقابتی پیدا کنند و در کشور امکان فعالیت داشته باشند، بسیار کمک کننده خواهند بود.